Οι σπουδαιότερες νίκες-ανατροπές στην ιστορία της ΑΕΚ

Στους 2.500 και πλέον επίσημους αγώνες που έχει δώσει η ΑΕΚ στη μακρόχρονη ιστορία της, περισσότερες από 1.500 είναι οι νίκες που έχει πανηγυρίσει. Σίγουρα κάποιες αρκετές δεκάδες από αυτές επιτεύχθηκαν μετά από ανατροπή του σκορ. Αν έπρεπε να ξεδιαλέξουμε ορισμένες μόνο από αυτές τις νίκες-ανατροπές για να αναδείξουμε τις σπουδαιότερες, σε ποιες θα καταλήγαμε; Μια τέτοια καταγραφή θα επιχειρηθεί στο σημερινό αφιέρωμα. Για το φιλτράρισμα των διαθέσιμων επιλογών ώστε να προκύψει μια τελική 12άδα και για την σειρά κατάταξης λήφθηκαν υπόψη οι εξής παράμετροι:

-η κρισιμότητα του παιχνιδιού: εάν επρόκειτο να κριθεί πρόκριση ή τίτλος ή αν το ματς υπήρξε κομβικής σημασίας για τη διατήρηση πορείας πρωταθλητισμού

-η διαφορά τερμάτων που όφειλε η ομάδα να ανατρέψει

-η δυναμική του αντιπάλου καθώς και αντικειμενικά εμπόδια, όπως π.χ. αριθμητικό μειονέκτημα, έλλειψη χρόνου κ.α.

-ενδεχόμενα ρεκόρ που συνόδευσαν το τελικό αποτέλεσμα.

Ακόμα κι έτσι το κριτήριο δεν παύει να είναι υποκειμενικό και προφανώς ο καθένας έχει το δικό του αξιολογικό σύστημα. Εν πάση περιπτώσει, βασικός στόχος του γράφοντα δεν είναι άλλος από τον εμπλουτισμό της «ποδοσφαιροκουβέντας» σχετικά με την κιτρινόμαυρη ιστορία, επομένως ας προχωρήσουμε στην εξέταση της λίστας, ξεκινώντας όπως πάντα αντίστροφα:

Νο.12: 9 Νοεμβρίου 2003, Ακράτητος-ΑΕΚ 2-7

Α’ Εθνική 2003-2004, 10η αγωνιστική

Αγώνας στον οποίο επαληθεύτηκε, όσον αφορά τον Ακράτητο, το δημοσιογραφικό κλισέ «έκανε το λάθος να προηγηθεί». Η ομάδα των Άνω Λιοσίων βρέθηκε αναπάντεχα μπροστά στο σκορ με δύο τέρματα στο πρώτο τέταρτο (Σκούφαλης 3’, Ηλιόπουλος 14’) και το ενθουσιώδες αυτό ξεκίνημα έμελλε να της βγει «ξινό». Η κιτρινόμαυρη «Dream Team» (που στη συνέχεια της σαιζόν μετατράπηκε λόγω εξωγενών παραγόντων σε «Συντρίμ τημ» και κατετάγη τελικά 4η) άρχισε να ρολάρει και φιλοδώρησε τους γηπεδούχους με 7 γκολ. Χατ-τρικ πέτυχε ο Νίκος Λυμπερόπουλος, το πρώτο του με τα κιτρινόμαυρα (26’, 52’, 64’), από μία φορά σκόραραν οι Λάκης (57’), Κωνσταντινίδης (76’) και Ναλιτζής (90+2’), ενώ ο Ακράτητος έβαλε κι ένα αυτογκόλ (Μπλέτσας 35’). Το τελικό 2-7 αποδείχτηκε η βαρύτερη εντός έδρας ήττα στη σύντομη παρουσία του συλλόγου των Άνω Λιοσίων στην Α’ Εθνική, ενώ παράλληλα, από πλευράς Ένωσης, αποτέλεσε την 4η μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη της στην κατηγορία και τη μοναδική φορά που απάντησε με τόσα πολλά τέρματα σε εις βάρος της 2-0.

Νο.11: 25 Μαΐου 2003, ΑΕΚ-Πανιώνιος 4-2

Α’ Εθνική 2002-2003, 30ή αγωνιστική

Τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος και η ΑΕΚ διεκδικούσε μαθηματικά τον τίτλο, κατακτώντας τον στην περίπτωση που την ίδια ώρα δεν νικούσαν ο Ολυμπιακός την Ξάνθη και ο Παναθηναϊκός τον Ακράτητο. Κάτι τέτοιο δε συνέβη τελικά, ο τίτλος κατέληξε και πάλι στον Πειραιά, σχεδόν αποκλειστικά λόγω του σκανδαλώδους ντέρμπι της Ριζούπολης της προηγούμενης αγωνιστικής, ενώ αναφορικά με την ΑΕΚ, την πρωταθληματική της πορεία ναρκοθέτησαν κάποιες ανόητες ήττες του Νοεμβρίου (3-2 από Ακράτητο, 3-4 από ΠΑΟΚ), απόρροια ίσως της ταυτόχρονης προσπάθειας διάκρισης στο Champions’ League. Ακόμα κι έτσι πάντως, το παιχνίδι της 25ης Μαΐου 2003, έμεινε στην ιστορία για μια σειρά από ξεχωριστούς λόγους. Καταρχάς ήταν το πρώτο εντός έδρας παιχνίδι της ΑΕΚ που διεξαγόταν μακριά από το γκρεμισμένο «Νίκος Γκούμας», συγκεκριμένα στην Πάτρα. Κατά δεύτερον, με τη νίκη της ΑΕΚ συμπληρώθηκε μια αλυσίδα 12 συνεχόμενων νικών σε αγώνες Α’ Εθνικής, ένα σερί πρωτοφανές στα κιτρινόμαυρα χρονικά (θα εκτεινόταν για άλλα δύο παιχνίδια στο ξεκίνημα του 2003-04). Εξάλλου ήταν η 14η νίκη σε 15 ματς σε ένα γύρο, επίδοση που επίσης αποτελούσε ρεκόρ. Ο τρόπος, τέλος, με τον οποίο ήρθε η νίκη ήταν κι αυτός μοναδικός, αφού το προβάδισμα 0-2 των Νεοσμυρνιών (3’ και 13 με τον Αριάν Μπελά), ανατράπηκε πλήρως μέσα σε ένα δαιμονιώδες 7λεπτο (31’ Λάκης, 35’ Τσάρτας, 38’ Ναλιτζής –το 4ο κιτρινόμαυρο τέρμα πέτυχε ο Μαλαδένης στο 77’). Ποτέ άλλοτε, τουλάχιστον στην ιστορία της Α’ Εθνικής, δεν είχε καταφέρει η ΑΕΚ να εξανεμίσει με τέτοιο ρυθμό ένα ντεσαβαντάζ δύο γκολ. Αξιοσημείωτο είναι ότι νωρίτερα την ίδια χρονιά, η Ένωση είχε ξαναεπιστρέψει από το 0-2 για να επικρατήσει με 4-2 επί του «Ιστορικού», για το θεσμό του Κυπέλλου (βλ. παρακάτω).

2.13.42 ως το τέλος

Νο.10: 2 Νοεμβρίου 2008, ΑΕΚ-Αστέρας Τρίπολης 2-1

Superleague 2008-2009, 8η αγωνιστική

Δραματικό παιχνίδι στο οποίο η ΑΕΚ πέτυχε μια επική ανατροπή, έχοντας να αντιπαλέψει πέρα από την κακοδαιμονία και τους ίδιους τους οπαδούς της… Καλύτερη σε όλο το διάστημα του ματς, η Ένωση είδε όλες τις προσπάθειές της είτε να σταματούν πάνω στον φορμαρισμένο τερματοφύλακα των φιλοξενούμενων, Γιώργο Αμπάρη, είτε στο δοκάρι (Τζιμπούρ 52’). Ο λεγόμενος «άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου», σύμφωνα με τον οποίο όποιος χάνει σωρηδόν τα γκολ, τα δέχεται, επαληθεύτηκε στο 67’. Απευθείας φάουλ του Μαρσελάο και ΑΕΚ-Αστέρας 0-1. Σαν να μην έφτανε αυτή η ψυχρολουσία, η τύχη επεφύλασσε στο Δικέφαλο να μείνει με 10 παίκτες στο 75’, αφού ο Ρίκκα τραυματίστηκε και αποχώρησε, ενώ ο Γιώργος Δώνης είχε εξαντλήσει τις αλλαγές του. Με αστείρευτα ψυχικά αποθέματα και παρά τις εχθρικές διαθέσεις της κερκίδας που κυμαίνονταν από παγερή αδιαφορία έως γιουχαΐσματα, οι εναπομείναντες κιτρινόμαυροι συνέχισαν να πιέζουν και ακριβώς στο 90’ ισοφάρισαν με κεφαλιά του Μαϊστόροβιτς. Ακολούθησε ένα ντροπιαστικό σκηνικό, με σεβαστή μερίδα του κόσμου να αποδοκιμάζει τον σκόρερ επειδή έπραξε το αυτονόητο: να πανηγυρίσει. Αυτουργοί των αποδοκιμασιών δικαιολογούσαν εκ των υστέρων το συμβάν κάνοντας χρήση του γνωστού «ΑΕΚόμετρου», κρίνοντας πως υπήρξε δήθεν συμβιβασμός με την ισοπαλία.  Το εξοργιστικό του πράγματος είναι πως δεν επρόκειτο για προκλητικό πανηγυρισμό, αλλά καθ' όλα φυσιολογικό (σφιγμένα μπράτσα και γροθιές) με τον σκόρερ να μην χρονοτριβεί έτσι κι αλλιώς, αφού επέστρεφε ταυτόχρονα προς τα πίσω, αρχικά για αφιέρωση προς τον πάγκο και στη συνέχεια προς τη σέντρα. Απτόητη από το νοσηρό κλίμα, η ομάδα δεν αρκέστηκε φυσικά στην ισοπαλία και συνέχισε την πολιορκία για να πάρει τη νίκη. Πράγματι, στο 93’, σε μια φάση διαρκείας και μετά από απανωτές κεφαλιές μέσα στα αντίπαλα καρέ, ο Ράφικ Τζιμπούρ έγραψε το τελικό 2-1 με υπέροχο ανάποδο ψαλίδι, γκολ που αυτή τη φορά πανηγυρίστηκε από τον κόσμο κανονικά. Το σφύριγμα της λήξης σηματοδότησε τον τελευταίο αγώνα του Ντέμη Νικολαΐδη με την ιδιότητα του προέδρου, αφού στη συμπεριφορά της κερκίδας βρήκε την αφορμή που έψαχνε για να παραιτηθεί και τυπικά, μιας και ήδη από το καλοκαίρι οι ιδιοκτήτες της ΠΑΕ τον είχαν «παραιτήσει» ουσιαστικά. Επειδή η Ιστορία έχει κέφια και επαναλαμβάνεται πολλές φορές είτε ως τραγωδία, είτε ως φάρσα, 6 χρόνια αργότερα, σε μια άλλη 2α Νοεμβρίου, του 2014 πλέον, η ΑΕΚ πέτυχε παραπλήσια ανατροπή, στα πλαίσια της Β’ Εθνικής κόντρα στον Αχαρναϊκό, στη Ριζούπολη. Στο γκολ της ισοφάρισης στο 92’ από τον Ντακόλ και σε αυτό της νίκης, στο 96’ από τον Μπρέσεβιτς, όχι μόνο δεν ακούστηκε το παραμικρό μπινελίκι, αλλά πραγματοποιήθηκαν και χαρμόσυνα «ντου» για να πανηγυριστεί η τεράστια αυτή επιτυχία αγκαλιά με τους παίκτες. Σημάδι πως κάθε άλλο παρά η δήθεν ασέβεια του Μαϊστόροβιτς ήταν το πρόβλημα ορισμένων πίσω στο «επάρατο» 2008… Πώς τα φέρνει η ζωή καμιά φορά…

Νο.9: 9 Μαΐου 2010, ΑΕΚ-Άρης 4-2

Superleague playoffs 2010, 3η αγωνιστική

Στο λεξικό της ποδοσφαιρικής «αργκό», δίπλα από το λήμμα «αγώνας-ροντέο», θα πρέπει να υπάρχει παραπομπή στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Η Ένωση προηγήθηκε στο 27’ με υπέροχο τέρμα του Τζεμπούρ, ενώ αμφότερες οι ομάδες ολοκλήρωσαν τα πρώτα 45 λεπτά με 10 παίκτες, μετά από αποβολές των Γιάχιτς και Κάλβο με δεύτερες κίτρινες κάρτες. Στο 53’ η ΑΕΚ έμεινε με 9, μετά από πέναλτι και αποβολή που κέρδισε ο Κάμπορα από τον Σάχα. Ο Αργεντίνος επιθετικός των Θεσσαλονικέων ευστόχησε από τα 11 βήματα απέναντι στον Αραμπατζή και έφερε το ματς στην ισοπαλία. Στο 72’ ο Άρης πήρε προβάδισμα με τον Έντι Τζόνσον και η νίκη για το Δικέφαλο έδειχνε να απομακρύνεται. Οι κιτρινόμαυροι όμως, παρά το αριθμητικό μειονέκτημα, απάντησαν μέσα σε 5 λεπτά με ανατροπή στην ανατροπή! Πρωταγωνιστές στην εξέλιξη αυτή ο Λεονάρντο Περέιρα που έχει περάσει στο ματς ως αλλαγή και ισοφάρισε στο 75’ και ο Νάτσο Σκόκο που κέρδισε πέναλτι και το μετέτρεψε σε γκολ στο 77’. Στο τελευταίο δεκάλεπτο ο Άρης έμεινε κι εκείνος με τη σειρά του με 9, μετά από αποβολή του Κάμπορα και στο 89’ η ΑΕΚ ολοκλήρωσε την επιβλητική επαναφορά της με γκολ που ήρθε ξανά από τους Σκόκο-Λεονάρντο, μετά από σέντρα του πρώτου και κεφαλιά του δεύτερου. Το ματς αυτό ήταν μια σαφής ένδειξη ότι η τότε ΑΕΚ διέθετε ορισμένες πολύ ποιοτικές μονάδες και με καλύτερη διαχείριση από τον προπονητή της, επαρκέστερη διοίκηση και λιγότερο νοσηρή περιρρέουσα ατμόσφαιρα, μπορούσε να καταφέρει κάτι καλύτερο από το να περιοριστεί σε ρόλο κομπάρσου, στην 4η θέση του πρωταθλήματος και την 2η των πλέι-οφ.

Νο.8: 26 Φεβρουαρίου 1978, Αιγάλεω-ΑΕΚ 2-4

Α’ Εθνική 1977-1978, 23η αγωνιστική

Το πρωτάθλημα της σαιζόν 1977-1978 υπήρξε «κούρσα για ένα άλογο»: την ΑΕΚ του προέδρου Λουκά Μπάρλου, του πρώην προπονητή της Μπάγερν Μονάχου Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι και του γαλαξία αστέρων που παρέτασσε στο τεραίν (Μαύρος, Μπάγεβιτς, Παπαϊωάννου, Αρδίζογλου, Κωνσταντίνου, Νικολούδης, Νικολάου, Ραβούσης, Ιντζόγλου, Χρηστίδης, Στεργιούδας κ.α.). Από την 2η αγωνιστική και την ήττα με 1-0 στο Φάληρο από τον ΟΣΦΠ (αποτέλεσμα που επέφερε την αντικατάσταση του Φάντροκ από τον «Τσικ») έως την 34η και τελευταία στροφή που, ούσα αδιάφορη, ηττήθηκε 2-0 από τον Άρη, η Ένωση έτρεξε ένα εντυπωσιακό αήττητο σερί 31 αγώνων (36 αν προσθέσουμε και τα ενδιάμεσα ματς του κυπέλλου). Η μοναδική φορά που κινδύνευσε ουσιαστικά με ήττα στο μακρύ αυτό διάστημα ήταν στα τέλη του Φλεβάρη, στο γήπεδο του Αιγάλεω, όταν οι γηπεδούχοι με δύο τέρματα στο 9’ και το 41’ επέστρεψαν στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα προηγούμενοι με 2-0. Ό,τι ακολούθησε στην επανάληψη υπήρξε δείγμα της αγωνιστικής πληρότητας του Δικεφάλου και του πλουραλισμού που επιδείκνυε στην εύρεση λύσεων ώστε να προχωρά νικηφόρος. Με τον Μπάγεβιτς σε μέτρια, εκτελεστικά, μέρα, ο Τσαϊκόφσκι αποφάσισε να τον τραβήξει πιο πίσω, σε δημιουργικό ρόλο, και ταυτόχρονα να περάσει ως σέντερ φορ στη γραμμή κρούσης τον μέσο Τάκη Νικολούδη, θέλοντας να εκμεταλλευτεί τις αναγνωρισμένες επιθετικές αρετές του αλλά και την περίοδο εξαιρετικής φόρμας που διένυε. Το τακτικό τρικ έπιασε και ο Νικολούδης σημείωσε χατ-τρικ: κεφαλιά στο 53’ μετά από κόρνερ του Παπαϊωάννου, νέα κεφαλιά στο 75’ από μπαλιά και πάλι του Μίμη και σουτ στο 83’ μετά από άλλο ένα στημένο, αυτή τη φορά από το πόδι του Τάσου Κωνσταντίνου. Το σκορ για την επικείμενη νταμπλούχο ΑΕΚ έκλεισε στο 90’ ο Θωμάς Μαύρος.

Η ισοφάριση από το Νικολούδη

Νο.7: 11 Δεκεμβρίου 1932, ΑΕΚ-Παναθηναϊκός 3-2

Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1932-1933, Νότιος Όμιλος, 4η αγωνιστική

Η πρώτη επίσημη νίκη της ΑΕΚ στην ιστορία της επί του Παναθηναϊκού ήρθε με επαναφορά από σκορ 0-2 εις βάρος της. Τα τέσσερα από τα πέντε γκολ της αναμέτρησης σημειώθηκαν στο πρώτο ημίχρονο, με τον Σουρμελή να σκοράρει δις για λογαριασμό του Τριφυλλιού και τον μετέπειτα «πράσινο» Τάσο Κρητικό να απαντά αναλόγως. Στο δεύτερο μέρος ο Σωτήρης Τζιραλίδης έδωσε το προβάδισμα στο Δικέφαλο, ο Χρήστος Ρίμπας με εντυπωσιακές αποκρούσεις νίκησε τους επιθετικούς των αντιπάλων και το σκορ έμεινε αναλλοίωτο ως το τελικό σφύριγμα. Επρόκειτο για μια τεράστιας σημασίας νίκη, τόσο στον ψυχολογικό τομέα (για πρώτη φορά ο προσφυγικός κόσμος που είχε συσπειρωθεί γύρω από την ΑΕΚ έφευγε από το γήπεδο με αίσθημα υπεροχής έναντι του κατεξοχήν εκπροσώπου ης αστικής Αθήνας), όσο και στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, αφού με τέτοια αποτελέσματα η Ένωση προκρίθηκε στην τελική φάση της διοργάνωσης, διεκδικώντας για πρώτη φορά στην ιστορία της το πρωτάθλημα Ελλάδας.

Νο.6: 16 Ιουνίου 1940, ΠΑΟΚ-ΑΕΚ 3-4

Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1939-1940, τελικοί, β’ ματς

Οι όροι διεξαγωγής του πρωταθλήματος τη διετία 1938-1940 προέβλεπαν διαχωρισμό των συμμετεχόντων συλλόγων σε δύο ομίλους με γεωγραφικά κριτήρια (Βορράς και Νότος) και διπλούς τελικούς μεταξύ των δύο πρώτων των ομίλων για την ανάδειξη του πανελλήνιου πρωταθλητή. Στους τελικούς του 1940 προκρίθηκαν η ΑΕΚ (με ρεκόρ Ν-Ι-Η στο Νότο 13-0-1) και ο ΠΑΟΚ (με συνολικό απολογισμό 3-1-2 στο Βορρά). Ξεκάθαρο φαβορί η νταμπλούχος της προηγούμενης σαιζόν Ένωση που διέθετε άλλωστε εκείνη την περίοδο μια από τις καλύτερες ομάδες της ιστορίας της. Στη θέση του τερματοφύλακα δέσποζαν οι Δελαβίνιας, Ρίμπας, Σκλαβούνος (οι κορυφαίοι στη χώρα), το αμυντικό δίδυμο αποτελούσαν οι Παπαδόπουλος (αριστερά) και Γάσπαρης (δεξιά), η τριάδα του κέντρου απαρτιζόταν από Μάγειρα (αριστερό χαφ), Κοντούλη (κεντρικό χαφ) και Καπάνταη (δεξί χαφ), ενώ η 5μελής επιθετική γραμμή στελεχωνόταν από αριστερά προς τα δεξιά από τους Χριστοδούλου, Μαρόπουλο, Τζανετή, Χατζησταυρίδη, Βασιλείου (με αξιόπιστες αλλαγές τους Μανέττα και Κουτσουλιέρη). Στον πρώτο τελικό που διεξήχθη στις 9 Ιουνίου στην Αθήνα, η ΑΕΚ επικράτησε με σκορ 1-0, με πέναλτι του Κώστα Βασιλείου. Μια βδομάδα αργότερα, στη ρεβάνς της Θεσσαλονίκης, οι ασπρόμαυροι εξέπληξαν προηγούμενοι στο 20λεπτο με 2-0, ανατρέποντας το αβαντάζ των κιτρινόμαυρων, δείχνοντας ικανοί να αποσπάσουν εκείνοι τον τίτλο. Τα όνειρά τους βέβαια γκρεμίστηκαν με πάταγο, αφού το συγκρότημα του Κώστα Νεγρεπόντη αντεπιτέθηκε με σφοδρότητα και μέχρι το 60’ είχε μετατρέψει το 2-0 σε 2-4 (με τον «Ξανθό Αετό» Κλεάνθη Μαρόπουλο να σκοράρει δις, ενώ από ένα τέρμα σημείωσαν οι Αλέκος Χατζησταυρίδης και Γιώργος Γάσπαρης). Ο ΠΑΟΚ το μόνο που κατάφερε ήταν απλά να μειώσει για το τελικό 3-4. Δεύτερη συνεχόμενη χρονιά πρωταθλήτρια η Ένωση και μάλιστα δεύτερη σερί φορά που πέτυχε το 2/2 στους τελικούς, ανατρέποντας σκορ στη συμπρωτεύουσα (από 1-0, 2-4 στο δεύτερο τελικό του 1939 κόντρα στον Ηρακλή).

Νο.5: 5 Μαρτίου 2003, ΑΕΚ-Πανιώνιος 4-2

Κύπελλο Ελλάδας 2002-2003, προημιτελικά, β’ ματς

Ο Πανιώνιος, όπως προαναφέρθηκε, υπήρξε εις διπλούν θύμα ανατροπής από πλευράς ΑΕΚ τη σαιζόν 2002-2003. Δυόμισι μήνες πριν το 4-2 στο φινάλε του πρωταθλήματος, η κιτρινόμαυρη επιστροφή από σκορ 0-2 και η νίκη με 4μπαλο είχε λάβει χώρα σε αγώνα πολύ πιο κρίσιμο, στον επαναληπτικό προημιτελικό του κυπέλλου. Το 1-1 του πρώτου ματς στη Νέα Σμύρνη (88’ Μάντζιος – 40’ Μαλαδένης) έδινε θεωρητικά το προβάδισμα στην Ένωση, κάτι όμως που στη ρεβάνς οι κυανέρυθροι κατάφεραν να εκμηδενίσουν «με το καλημέρα», με δύο γκολ στο 3’ και στο 8’. Ο Δικέφαλος βρέθηκε αίφνης να χρειάζεται τρία γκολ για να προκριθεί στα ημιτελικά του θεσμού, αλλά τα κατάφερε πριν καν εκπνεύσει το α’ ημίχρονο! Η μείωση ήρθε στο 26’ με τον Κατσουράνη, η ισοφάριση στο 37’ από το Ναλιτζή και το γκολ που εξασφάλιζε την πρόκριση στο 43’ με τον αξιόπιστο κυπελλικό σκόρερ Σωτήρη Κωνσταντίδη. Η αντεπίθεση συνεχίστηκε και στο β’ ημίχρονο με το τέταρτο και τελευταίο γκολ να έρχεται και πάλι από το Δημήτρη Ναλιτζή, στο 75’, σε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του με τη φανέλα της ΑΕΚ.

1.43.11 - 1.44.24

Νο.4: 31 Οκτωβρίου 1992, Ξάνθη-ΑΕΚ 3-4

Α’ Εθνική 1992-1993, 8η αγωνιστική

Αγώνας που στο συλλογικό υποσυνείδητο των ΑΕΚτζήδων έχει χαραχτεί σαν αδιάσειστη απόδειξη της αγωνιστικής υπεροπλίας και του «μετάλλου» που είχε αποκτήσει η Ένωση στη «χρυσή τριετία» 1991-1994 των 3 σερί τίτλων. Αν και άνοιξε πρώτος το σκορ μόλις στο 6ο λεπτό χάρη σε έμμεσο του Δημητριάδη, ο Δικέφαλος βρέθηκε πολύ γρήγορα να χάνει με 2-1, από δύο γκολ του μετέπειτα κιτρινόμαυρου Βεριντιάνο Μαρτσέλο (12’, 16’). Το προβάδισμα των Ξανθιωτών διευρύνθηκε ακόμα περισσότερο στο 50’ με τέρμα του Αθανασιάδη. Με 40 λεπτά να απομένουν, όλα έδειχναν ότι η ΑΕΚ δύσκολα θα προλάβαινε να σκοράρει τρεις φορές και να φύγει με το «διπλό». Αντιθέτως όδευε ολοταχώς για την πρώτη ήττα της στο πρωτάθλημα, γεγονός που θα την γκρέμιζε από την κορυφή προς όφελος των διωκτών της. Κάπου εκεί όμως ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, παρόλο που η διαχείριση των αλλαγών δεν ήταν συνήθως το φόρτε του, προέβη σε μια κίνηση που θα αποδεικνυόταν σωτήρια. Έχοντας ήδη αλλάξει στο ημίχρονο τον αρνητικό Τζίμη Πατίκα με το Ζόραν Σλίσκοβιτς, πέρασε μέσα ακόμα έναν επιθετικό, τον Τάσο Μητρόπουλο, βγάζοντας μάλιστα χαφ (τον Σταματή). Η «μπογιά» του 4-2-4 «περνούσε» ακόμα εκείνα τα χρόνια και η Ένωση, ποιοτικότατη ομάδα έτσι κι αλλιώς, το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο. Επιτιθέμενη κατά κύματα, «έπνιξε» τους αντιπάλους της, τους έκλεισε στην περιοχή τους και με μεγάλους πρωταγωνιστές τις δύο «πριγκιπικές» αλλαγές πέτυχε την ολική επαναφορά. 3-2 στο 57’ με τον Δημητριάδη από ασίστ του Μητρόπουλου, 3-3 στο 77’ με κεφαλιά του Σλίσκοβιτς, 3-4 στο 90’ ξανά με τον Κροάτη, σε φάση που ξεκίνησε και πάλι από τον «Ράμπο» και καθολική αποθέωση από «φίλους» και «εχθρούς».

Νο.3: 24 Μαρτίου 1963, ΑΕΚ-Απόλλων Σμύρνης 4-3

Α’ Εθνική 1962-1963, 23η αγωνιστική

Στο δρόμο για την κατάκτηση του πρώτου μεταπολεμικού της πρωταθλήματος η ΑΕΚ πέτυχε για πρώτη φορά στην ιστορία της -και τελευταία μέχρι σήμερα- να αναδειχθεί νικήτρια ενός παιχνιδιού έχοντας ανατρέψει ντεσαβαντάζ τριών τερμάτων. Ήταν ένας εντός έδρας αγώνας με τον Απόλλωνα, 8 στροφές πριν το τέλος του πρωταθλήματος, με το σημείο του «άσου» να αποτελεί μονόδρομο για τους κιτρινόμαυρους, αν ήθελαν να παραμείνουν σε απόσταση αναπνοής από τον προπορευόμενο Παναθηναϊκό. Ο πολύ δυνατός Απόλλωνας της εποχής (3ος την προηγούμενη σαιζόν) σόκαρε τη Φιλαδέλφεια με την απόλυτη ευστοχία του, αφού ευτύχησε να μετατρέψει όλες τις ευκαιρίες του σε γκολ, φτάνοντας στο εντυπωσιακό 0-3 ήδη μέσα στο πρώτο ημίωρο (Καμάρας 18’ και 27', Φράγκου 24'). Με το φάσμα της απογοήτευσης και της απαισιοδοξίας για έναν ακόμα χαμένο τίτλο να πλανάται πάνω από τους Ενωσίτες, την πρέπουσα αντεπίθεση ανέλαβε να σαλπίσει ο μέγας Κώστας Νεστορίδης. Ο επί τετραετία πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος μείωσε στην εκπνοή του ημιχρόνου σε 1-3 και μπήκε φουριόζος στην επανάληψη, ισοφαρίζοντας πριν συμπληρωθεί η μία ώρα αγώνα (στο 51’ και το 57’). Η ψυχολογία ήταν πλέον με το μέρος του Δικεφάλου, η πίεση για το τέταρτο νικηφόρο γκολ κορυφώθηκε και εντέλει η υπερπροσπάθεια ευοδώθηκε στο 84, και πάλι από ενέργεια του «Νέστορα» που ανάγκασε τον αμυντικό του Απόλλωνα Μπεθάνη σε αυτογκόλ. Από την «Κόλαση» στον «Παράδεισο»…

Ο Νέστορας σκοράρει και ο Μίμης ετοιμάζεται να πανηγυρίσει...

Νο.2: 6 Νοεμβρίου 1991, ΑΕΚ-Σπαρτάκ Μόσχας 2-1

Κύπελλο Ουέφα 1991-1992, φάση των «32», β’ ματς

Οι 30.000 και πλέον θεατές που βρέθηκαν το βράδυ της 6ης του Νοέμβρη του 1991 στη Φιλαδέλφεια έζησαν μια συναρπαστική «τιτανομαχία» μεταξύ δύο ομάδων που ξεχείλιζαν από ποιότητα. Από τη μία πλευρά η δευτεραθλήτρια Σοβιετικής Ένωσης Σπαρτάκ Μόσχας, διαθέτοντας στις τάξεις της μια πλειάδα διεθνών, που στο υπόλοιπο της σαιζόν έμελλε να κατακτήσει το τελευταίο κύπελλο της ΕΣΣΔ, αλλά και το πρώτο πρωτάθλημα Ρωσίας, πρώτο από τρία σερί μάλιστα. Ανάλογο σερί εγχώριων πρωταθλημάτων βρισκόταν «στα σκαριά» και από μέρους της ΑΕΚ, μιας καλοδουλεμένης μηχανής, με τον Μπάγεβιτς στο τιμόνι και τους Μανωλά, Σαβέβσκι, Σαββίδη, Μπατίστα, Δημητριάδη, Αλεξανδρή, Σαμπανάτζοβιτς πρώτα βιολιά εντός των τεσσάρων γραμμών. Οι δύο μονομάχοι έμειναν ισόπαλοι 0-0 στο πρώτο ματς, στο στάδιο Λουζνίκι της Μόσχας και η πρόκριση στους «16» της διοργάνωσης θα κρινόταν στην Αθήνα. Οι Σοβιετικοί πραγματοποίησαν καλύτερο ξεκίνημα και έκλεισαν το ημίχρονο προηγούμενοι με 0-1, με πέναλτι-γκολ του Αλεξάντερ Μοστοβόι. Ο Δικέφαλος χρειαζόταν δύο τέρματα για να προκριθεί, αποστολή με μεγάλο βαθμό δυσκολίας που όμως με ψυχραιμία, υπομονή, μεθοδικότητα και αρωγό τον απίστευτο παλμό της κιτρινόμαυρης κερκίδας στέφθηκε με επιτυχία. Σκόρερ του θριάμβου ο Ντανιέλ Μπατίστα στο 64’ με προβολή και ο Βασίλης Δημητριάδης στο 75’ με κεφαλιά. Στα τελευταία αγχώδη λεπτά ήταν τόσο αξιοθαύμαστες η αυταπάρνηση των Ενωσιτών παικτών και η κατάθεση ψυχής του κόσμου που συνεπήραν ακόμα και τον δηλωμένο γαύρο δημοσιογράφο Σταύρο Τσώχο, που μετέδιδε για λογαριασμό της ΕΡΤ το ματς.

Νο.1: 27 Σεπτεμβρίου 1989, ΑΕΚ-Δυναμό Δρέσδης 5-3

Κύπελλο Πρωταθλητριών 1989-1990, φάση των «32», β’ ματς

Το φθινόπωρο του 1989 η Ένωση επιστρέφει μετά από 10 ολόκληρα χρόνια στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης η κληρωτίδα της επιφυλάσσει για αντίπαλο την πρωταθλήτρια της Ανατολικής Γερμανίας (ΛΔ Γερμανίας κατά το ορθότερον), Δυναμό Δρέσδης. Επρόκειτο για έναν παραδοσιακά πολύ ισχυρό σύλλογο, ισάξιο των κορυφαίων δυτικογερμανικών της εποχής, που πέρα από εγχώριους τίτλους, είχε να επιδείξει μια διαχρονικά αξιοπρεπή ευρωπαϊκή παρουσία. Υπήρξε ημιφιναλίστ του Κυπέλλου Ουέφα την αμέσως προηγούμενη σαιζόν (1988-89), ενώ άλλες 6 φορές είχε φτάσει σε φάση προημιτελικών: 1973, 1976 – Ουέφα, 1985, 1986 – Κυπελλούχων, 1977, 1979 – Πρωταθλητριών (ακόμα μία παρουσία σε ευρωπαϊκό προημιτελικό θα προσέθετε το 1991, στο Κύπελλο Πρωταθλητριών). Η εμπειρία και η δύναμη της Δυναμό της επέτρεψαν να πάρει τη νίκη με 1-0 στην πρώτη αναμέτρηση μεταξύ των δύο ομάδων, στην έδρα της, παρά το γεγονός ότι η ΑΕΚ δεν υστέρησε σε απόδοση. Στη ρεβάνς της Φιλαδέλφειας δε, προηγήθηκε μόλις στο 9ο λεπτό, δείχνοντας να «καθαρίζει» την πρόκριση, δεδομένου πως ο Δικέφαλος χρειαζόταν πλέον να σημειώσει τρία τέρματα. Τίποτα όμως δε φάνταζε ακατόρθωτο για την ΑΕΚ εκείνων των χρόνων. Διανύοντας μια από τις καλύτερες φάσεις της ιστορίας της, χαλυβδωμένη από την επική κατάκτηση του πρωταθλήματος του 1989 και στελεχωμένη με υψηλής αξίας παίκτες (Μανωλάς, Οκόνσκι, Μπατίστα, Σαβέβσκι, Σαββίδης κ.α.), η Ένωση ανασυντάχτηκε και πριν καν βγει το πρώτο ημίχρονο είχε πετύχει τα μίνιμουμ απαιτούμενα τρία γκολ, απολαμβάνοντας σκορ πρόκρισης (Μανωλάς στο 27’ με απευθείας φάουλ, Οκόνσκι στο 34’ με πέναλτι, Σαββίδης στο 37’ με ένα υπέροχο σουτ-κεραυνό). Το κρεσέντο των κιτρινόμαυρων -ή μάλλον για τη συγκεκριμένη περίσταση ασπρόμαυρων, αφού λόγω ομοιοχρωμίας με τους αντιπάλους ντυθήκαμε την εναλλακτική μας αμφίεση- συνεχίστηκε και στο β’ μέρος με ένα ακόμα γκολ του Σαββίδη στο 60’. Οι Γερμανοί βέβαια, όπως προείπαμε, κάθε άλλο παρά αμελητέα ποσότητα ήταν και παρά την συντριπτική υπεροχή της ΑΕΚ δεν παράτησαν σε κανένα σημείο το παιχνίδι. Μείωσαν στο 63’ με απευθείας φάουλ, δεν πτοήθηκαν από το 5-2 του Σαβέβσκι στο 81’, ξαναμείωσαν στο 84’, αλλά στα τελευταία αγωνιώδη λεπτά το σκορ παρέμεινε αμετάβλητο και οι Ενωσίτες πανηγύρισαν ίσως την σπουδαιότερη νίκη-ανατροπή και πρόκριση της ιστορίας τους.