Menu

HALL OF SHAME

Ποδόσφαιρο: Ψωμιάδης, Γρανίτσας, Παππάς, Νοτιάς, Θανόπουλος, Αδαμίδης, Κασνακίδης, Δημητρέλος, Original, ΑΡΔ
Μπάσκετ: Φιλίππου, Γρανίτσας, Δρόσος, Καραμανλής, Original - Βόλεϊ: Αλεξίου, Original, ΑΡΔ

Στο μέσον μιας φυσιολογικής σαιζόν


Δέκα χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία αγωνιστική σαιζόν που οι χειμερινές διακοπές και η αλλαγή ημερολογιακού έτους βρήκαν την ΑΕΚ στο κυνήγι τόσο των εγχώριων τίτλων, όσο και της ευρωπαϊκής διάκρισης. Ήταν η σημαδιακή σαιζόν 2007-2008, όταν η Ένωση του Ντέμη, του Φερέρ, του Ριβάλντο, του Λύμπε, του Δέλλα, του Ζήκου, του Παπασταθόπουλου, του Μπλάνκο και του Σέζαρ οδηγούσε την κούρσα του πρωταθλήματος, ενώ είχε προκριθεί ήδη στους «16» του κυπέλλου Ελλάδας και τους «32» του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Σε ολόκληρη την επόμενη δεκαετία στο ίδιο χρονικό σημείο οι όποιες ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της Ένωσης είχαν ήδη ολοκληρωθεί, η διαφορά από την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα ήταν συνήθως διψήφια με τον τίτλο να έχει «πετάξει», ενώ δύο φορές, τον Δεκέμβρη του 2013 και τον Δεκέμβρη του 2014, ο σύλλογος βρισκόταν εκτός Α’ Εθνικής... Μόνες αναλαμπές σ’ αυτό το μακρύ διάστημα οι κυπελλικές πορείες του 2008-09, του 2010-11, του 2015-16 και του 2016-17. Επιτέλους φέτος, ο Δικέφαλος φαίνεται να διανύει μια σαιζόν από τα παλιά.

Κώστας Νικολαΐδης


Φανταστείτε έναν επιθετικό που συγκαταλέγεται στο τοπ-10 των κορυφαίων σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία μιας ομάδας. Που με τα γκολ του έχει πρωταγωνιστήσει για λογαριασμό της σε κατακτήσεις πρωταθλημάτων, ευρωπαϊκές επιτυχίες και θριάμβους σε αγώνες ντέρμπι. Που το όνομά του φιγουράρει ακόμα στη λίστα με τα ρεκόρ του οικείου πρωταθλήματος. Ένας τέτοιος παίκτης θα ήταν άδικο να μην απολαμβάνει αναγνωρισιμότητας και σεβασμού από τις νέες γενιές οπαδών της ομάδας αυτής. Με γνώμονα λοιπόν την ανάδειξη της κιτρινόμαυρης ιστορίας και των ανθρώπων που την έγραψαν στα μάτια των νεαρών Ενωσιτών, η παρούσα ανάρτηση της στήλης «Hall of Fame» του One love AEK είναι αφιερωμένη σε έναν από τους λιγότερο προβεβλημένους στα ΜΜΕ θρύλους του Δικεφάλου, τον Κώστα Νικολαΐδη.

Διαρκείας, πωλήσεις, Ευρώπη: προβληματισμοί καλοκαιριού 2017


Η φετινή φθινοπωρινή σαιζόν για το blog εγκαινιάζεται με μια ανάρτηση γύρω από ορισμένες σκέψεις που απασχόλησαν τον γράφοντα κατά τη διάρκεια του θέρους. Υπήρξε άλλωστε ένα πλούσιο σε κιτρινόμαυρη θεματολογία καλοκαίρι, από το ξεκίνημά του, έως και τις τελευταίες μέρες του, με την πρόκριση επί της Μπρυζ και το σήριαλ με τον Αραούχο.

Η ΑΕΚ της Ευρώπης


Η ΑΕΚ επανεμφανίζεται φέτος στο ChampionsLeague για πρώτη φορά μετά τη σαιζόν 2007-08 αναμετρώμενη στον γ’ προκριματικό γύρο της διοργάνωσης με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Στη ρεβάνς της ρωσικής πρωτεύουσας μάλιστα, θα συμπληρώσει 200 επίσημους αγώνες στις διοργανώσεις της UEFA, ενώ ανεξάρτητα από την τελική έκβαση των δύο αναμετρήσεων με τους Μοσχοβίτες, θα φτάσει έως το τέλος του καλοκαιριού τα 202 ματς, αφού θα συνεχίσει είτε στα πλέι-οφ του ChampionsLeague ή στα πλέι-οφ του Europa League. Το ορόσημο αυτό το οποίο ετοιμάζεται να προσπεράσει ο Δικέφαλος είναι μια καλή αφορμή για μια ανακεφαλαίωση της έως τώρα πορείας και των επιτευγμάτων του.

Αξιολόγηση ρόστερ 2016-2017 & μεταγραφολογία 2017-2018


Η ποδοσφαιρική σαιζόν 2016-2017 ανήκει πλέον στο παρελθόν, τα προκριματικά του ChampionsLeague απέχουν σχεδόν 1,5 μήνα, οι αξιολογήσεις του ρόστερ από τους «προπονητές του καναπέ» δίνουν και παίρνουν και η μεταγραφολογία βρίσκεται στο φόρτε της. Ο τίτλος και η μικρή αυτή εισαγωγή νομίζω ότι προϊδεάζουν για τη συνέχεια. Χωρίς πολλές περιστροφές ας προχωρήσουμε στην καθιερωμένη εδώ και τρία χρόνια καλοκαιρινή ανάρτηση.

Τις αντίστοιχες «καναπεδάτες» αξιολογήσεις για πέρσι και πρόπερσι μπορείτε να τις βρείτε στους παρακάτω συνδέσμους:
Καλοκαίρι 2016
Καλοκαίρι 2015 

«Ισοζύγιο» σαιζόν 2016-2017

Ως είθισται η λήξη κάθε αγωνιστικής περιόδου ακολουθείται από αφιερώματα και στατιστικές αναλύσεις. Πέρα από τις γραμμικές εξιστορήσεις, αγωνιστική προς αγωνιστική ή τις παραθέσεις συμμετοχών, τερμάτων και καρτών των παικτών, κάτι το οποίο νομίζω ότι αξίζει τον κόπο, είναι μια γενική αξιολόγηση των αποτελεσμάτων και επιδόσεων της ομάδας, μέσα μάλιστα και σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, ώστε να αποφανθούμε με τι πρόσημο πρέπει να μπει στο χρονοντούλαπο η σαιζόν και αν ο σύλλογος έκανε ή όχι βήματα προόδου.

Γιώργος Τρόντζος


14 Μαρτίου 1968. Αθήνα, Καλλιμάρμαρο Στάδιο. 60.000 θεατές παρακολουθούν τον αγώνα ρεβάνς ΑΕΚ-Βαρέζε για τα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης. Η Ένωση έχει ηττηθεί στην Ιταλία με σκορ 78-60 και καλείται να ανατρέψει αυτή τη διαφορά 18 πόντων για να βρεθεί στον τελικό. 30 δευτερόλεπτα πριν το τέλος έχει καταφέρει να προηγείται με 70-52 και της ανήκει η κατοχή για μια ολόκληρη τελευταία επίθεση. Η μπάλα φτάνει στον πανύψηλο σέντερ της με το νο.6 στη φανέλα που περιμένει στα δεξιά της ρακέτας. Ήδη από το 6ο λεπτό της αναμέτρησης παίζει κουτσαίνοντας, με τραυματισμένο αστράγαλο. Ο χρόνος λιγοστεύει. Ξέρει ότι αν αστοχήσει και η διαφορά παραμείνει στο +18, οι δύο ομάδες θα οδηγηθούν την επομένη σε τρίτο αγώνα μπαράζ για να ξεκαθαρίσει εκεί η πρόκριση. Οι αφόρητοι πόνοι του, του υποδεικνύουν ότι δε θα μπορέσει να συμμετάσχει στο τρίτο αυτό παιχνίδι. Οι αντίπαλοι είναι όλοι αστέρες του ιταλικού μπάσκετ και ο ίδιος πολυτιμότατος για τη δική του ομάδα. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια να λείψει. 6 δεύτερα στο ρολόι. Μια αριστερή στροφή για να ξεμαρκαριστεί και ένα τζαμπ σουτ. Η μπάλα πάει μέσα, ο κόσμος παραληρεί, η ΑΕΚ βρίσκεται στον τελικό. Πρόκειται ίσως για το σπουδαιότερο καλάθι στην ιστορία του Δικεφάλου και ο σκόρερ του δεν θα μπορούσε να είναι κάποιος τυχαίος: είναι ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες καλαθοσφαιριστές όλων των εποχών, ο Γιώργος Τρόντζος.

ΑΕΚτζήδικο «Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης»



«Εκτιμώ ότι η ΑΕΚ χρειάζεται ριζικές λύσεις και γενναία χρηματοδότηση προκειμένου να δημιουργήσει τις απαραίτητες για την ιστορία της προϋποθέσεις πρωταθλητισμού και ότι δεν της είναι αρκετή ακόμη και η ορθολογική διαχείριση των εσόδων της, όταν μάλιστα με τις σημερινές συνθήκες θα υπολείπονται σταθερά των αντίστοιχων εσόδων των ανταγωνιστών της». Πρόκειται για δήλωση του Δημήτρη Μελισσανίδη το καλοκαίρι του 2009, όταν μεγαλομέτοχος στην ΠΑΕ ήταν ο Νίκος Νοτιάς και πρόεδρος ο Νίκος Θανόπουλος. Μια εποχή κατά την οποία το συνολικό ποσό που είχαν βάλει στην ΠΑΕ οι «μέτοχοι του 2004» «από την τσέπη τους» ανερχόταν ήδη σε περίπου 30 εκατομμύρια ευρώ. Ενόψει μιας σαιζόν που ο σύλλογος με γενικό κουμανταδόρο στον αγωνιστικό σχεδιασμό τον Ντούσαν Μπάγεβιτς έμελλε να ξοδέψει 3 εκατομμύρια ευρώ για αγορές παικτών μόνο και να δώσει για μπάτζετ συμβολαίων άλλα 13,5 εκατομμύρια. Αν όλα τα παραπάνω κρίνονταν ανεπαρκή για τη δημιουργία «προϋποθέσεων πρωταθλητισμού», τότε πώς θα έπρεπε να κριθούν τα σημερινά νούμερα; Τα μπάτζετ των τεσσάρων, τεσσεράμισι και πέντε εκατομμυρίων, σε μια ΠΑΕ «καθαρή» από τα χρέη του παρελθόντος μετά την ταπείνωση της Γ’ και της Β’ κατηγορίας; Έχουμε μπροστά μας μια από τις βασικές αιτίες για τις χαμηλές πτήσεις του Δικεφάλου. Η ποιότητα ως γνωστόν κοστίζει. Όταν επιλέγεις «διαχείριση», το πιθανότερο είναι να καταλήξεις με προπονητές τύπου Κετσπάγια, Μοράις και με μεταγραφές «παλαίμαχους», ανέτοιμους και τραυματίες. Ένα ερώτημα που πρέπει να μας απασχολήσει είναι για ποιο λόγο έχει προκριθεί αυτή η «οικονομική στενότητα» με την οποία πορευόμαστε;

Οι 10 δημοφιλέστερες αναρτήσεις της εβδομάδας